แจมินกับเจโน่หนะเป็นเพื่อนกัน
.
.
.
.
.
จริงๆนะ
"อืออ โน่พอแล้ว ฮะอ๊ะ" เสียงครางหวานที่ดังขึ้นมาในโรงยิมโรงเรียนในยามเย็นท่ามกลางความความืดภายในห้องล็อกเกอร์
"อือ มึงอย่างเกร็งดิ่" ลีเจโน่ นักกีฬาบาสของโรงเรียนขบฟันส่งเสียงออกมาในขณะที่กำลังขยับสะโพกอยู่อย่างหนักหน่วง
"โน่ อ๊าา ก็กลับไปหาอินจุน ฮะอ๊ะ สิ"แจมินกัดริมฝีปากตัวเองกลั้นเสียงครางตัวเองไว้ "อินจุนไม่เคย ซี๊ดอย่าตอดกูนักสิวะ" เจโน่เอ่ยออกมาแจมินกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนห่อเลือด น้ำตาเม็ดใสๆไหลออกมาเสมอที่เจโน่เอ่ยคำที่ดูถนอมอินจุน แต่สำหรับเขากับไม่เคยเลยสักนิด
"อ๊ะ ไม่... ไม่ไหวพอแล้ว อ๊ะอ๊าาส์" แจมินกระตุกเกร็งเมื่อได้ความกระสันนั้นได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว ไม่นานเจโน่ก็ปล่อยความอุ่นเข้ามาในท้องน้อยของแจมิน
"เขี่ยมึงวันนี้กูลืมว่ากูนัดอินจุนไว้ที่DDPหวะ" เจโน่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย "แล้วไหนมึงบอกจะไปส่งกูไงวะ"แจมินตะโกนออกมาอย่างลืมตัว "เอ้า มึงก็กลับเองดิวะ" เจโน่พูดจบก็วิ่งออกไปทันที
เดือนต่อมา
เจโน่และอินจุนกลายเป็นคู่ที่ได้รับความนิยมมากในโรวเรียนเพราะความน่ารักที่ทั้งสองคนดูแลกันและปกป้องกันนั้นทำให้เกิดแฟนเพจขึ้นมากมาย
" แจมมึงไหวป่ะ วันนี้มึงแม่งอวกกี่รอบแล้ววะ"ดงฮยอกถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง แจมินยกมือขึ้นโบกไปมาเป็นสัญญาณว่าโอเค แต่ร่างกายกับไม่ใข่อย่างนั้นใบหน้าซีดเซียวพร้อมกับไหล่สั่นเทานั้นดูเป็นห่วงอย่างมาก "มึงควรตรวจครรภ์" ดงฮยอกบอกแจมิน
"กูไม่ได้ท้อง กูแค่เป็นไข้"แจมินปฏิเสธเสียงแข็ง"มึงฉลาดนะแจมิน แตาทำไมมึงแม่งดื้อว่ะ กูบอกว่าท้องก็ท้องดิ่วะ" ดงฮยอกยังคงเถียงกลับ"กูบอกว่าไม่.. ฮุบ อ้วก" แจมินวิ่งเข้าไปโก่งตัวอ้วกอีกรอบ ร่างทั้งร่างสั่นจนตัวโยน
" แจมึงไหว..เชี่ยแจม นาแจมิน! "แจมิมล้มหมดสติลงไปทันทีที่ลุกขึ้น ใบหน้าหวานซีดลงเรื่อบๆจนหน้ากลัว
แกร๊ก
ดงฮยอกหันไปทางประตูที่เปิดออก แล้วก็เห็นร่างของเจโน่เดินเข้ามา" เจโน่มึงมาอุ้มแจมินดิ่ มันเป็นลม" ดงฮยอกเขย่าแจมินเบาๆ เจโน่มองใบหน้าหวานแสนซีดเซียวนั้นก่อนจะปฏิเสธไปด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่ามีแฟนแล้ว
"อื้อ หิวน้ำ"แจมินตื่นขึ้นมาในขณะที่นอนอยู่"แจมินฟื้นแล้ว ลูกแม่" คุณนายนาเดินเข้าไปหยิบแก้วน้ำให้ลูกตัวเองก่อนจะประคองลูกชายขึ้นมา"ผมเป็นอะไรหรอครับ" แจมินถามขึ้น"ลูก... ท้อง"แจมินเบิกตากว้าง "ไม่.. ผมแค่ป่วยเป็นไข้" แจมินส่ายหัวไปมา คุณนายนาโอบกอดลูกชายตัวเองเบาๆ หล่อนรู้มาโดยตลอดว่าเจ้าลูกชายคนเดียวต้องเกิิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น "แม่โอเค แม่แค่อยากให้ลูกดูแลเขาดีๆ" คุณนายนาลูบหน้าท้องลูกชายตัวเองเบาๆ "ไม่ไม่สนว่า ลีเจโน่จะมารับผิดชอบไหมแต่แม่ขอแค่ลูกอย่าทำร้ายเขา" แจมินเบิกตากว้างอีกครั้ง คุณนายนารู้ทุกอย่างหมดแล้วแต่หล่อนก็ไม่ได้ว่าโกรธอะไร เพราะเรื่องนี้แจมินก็มีส่วนผิดที่ยอมให้ลีเจโน่กระทำ"ครับแม่"
8เดือนต่อมา
แจมินได้ทำการคลอดเด็กในท้องออกมาแล้ว เด็กชายตัวน้อยที่แจมินเรียกว่าลูก"แม่ครับทำไมลูกไม่ยอมตื่นมาเล่นกับผมเลย" แจมินหน้าบูด ตั้งแต่เขาหายเมายาสลบก็ได้เล่นกับลูกแค่ไม่ถึงชั่วโมง "แหม หลานแม่ก็ต้องเหนื่อยบ้างแหละ" คุณนายนามองเด็กชายที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในตู้ให้ความอบอุ่น
แกร๊ก
ร่างแสนคุ้นตาเดินเข้ามาในห้อง แจมินเบิกตากว้าง เจโน่เดินเข้ามาพร้อมกับคุณนายลีและคุณชายลี "เอ่อ ดิฉันขอโทษที่ไม่ได้แจ้งคุณไว้ก่อน" คุณนายลีเอ่ยออกมาอย่างสุภาพ"ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันไม่ถือ" คุณนายนารับคำคุณนายลีไว้เท่านั้นก่อนที่จะพูดคุยกัน"ขอโทษ" แจมินช้อนตามองเจโน่ที่เอ่ยคำว่าขอโทษออกมา"เราโอเค โน่ก็.. คงโอเค" แจมินยิ้มหวานให้เจโน่ทั้งๆที่อยากจะร้องไห้ออกมาเต็มทน" ฝืนทำไม"เจโน่เอ่ยออกมา แจมินหุบยิ้มลงก่อนที่จะปล่อยน้ำตาออกมาในที่สุดความรู้สึกที่เก็บไว้คนเดียวถูกปล่อยออกมา ความน่อยใจที่เจโน่ไม่เคยมาเยี่ยมแม้แต่ครั้งเดียว"ฮึก แล้วอินจุนหละ"แจมินถาม เจโน่ชงักเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ"อินจุนมีแฟนใหม่แล้วแหละ เขาบอกว่าฉันทำนายท้องจะไปคบกับเขาได้ยังไงทั้งๆที่ความจริง... อินจุนคบซ้อนอยู่แล้ว" แจมินทำหน้างงแต่ก็พยักหน้ารับ
5ปีผ่านไป
พิธีวิวาจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย เจ้าบ่าวและเจ้าสาวยิ้มรับแขกอย่างเป็นกันเอง "แจมเหนื่อยไม๊หืม? "เจโน่ถามเจ้าสาวของตัวเองที่หน้าซีดลงเล็กน้อย" ถามมาได้นะโน่ เมื่อวานเอาซะเราไม่ได้นอน"แจมินแยกเขี้ยวใส่เจโน่ด้วยความหมั่นไส้"ก็คนมันน่าเอานี้.. โอ๊ยเล่นแรงนะเดี๋ยวนี้" แจมินฟาดมือลงบนท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามนั้นอย่างแรงแต่เจโน่กลับยิ้มแป้น
เมื่อพิธิวิวาจบลงแขกในงานก็ส่งบ่าวสาวเข้าเรือนหอและร่ำลากัน"เจมินไปนอนห้องไหนโน่"ลีเจมิน หรือลูกชายวัย5ปีคนแรกของทั้งคู่ ที่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้ถูกเข้ามาอยู่ในบทสนทนาของทั้งสอง "แม่บอกว่าพากลับตั้งแต่แจมโยนดอกไม้แล้ว บอกว่าหลานง่วงจนหลับหัวทิ่ม" เจโน่พูด "อืม งั้นแจมไปอาบ... อาบน้ำนะ" แจมินกลืนน่ำลายลงคอทันที เจโน่ที่ตอนนี้ถอดเสื้อออกจนเหลือแค่กางเกงสีขาวะอาดตัวเดียวกำลังจ้องมาที่แจมิน"เอางั้นหรองั้นอาบพร้อมกันไปเลย" เจโน่โอบกอดแจมินที่ยืนนิ่งค้างอยู่ที่เดิมและเริ่มแกะกนะดุมเสื้อของแจมินออก และประคองหน้าหวานมากดจูบลงย้ำๆและอุ้มเข้าห้องน้ำไป
"อ๊ะ อ๊าาโน่แรงอีก"เจโน่ตอบรับคำขอนั้นด้วยการสวนสะโพกกลับอย่างแรงจนร่างบางกว่าครางเสียงหลง"ยั่วเก่งนะเดี๋ยวนี้ ซี้ด" เจโน่ขบกรามแน่น แจมินตอนนี้ช่างยั่วยวน ขาเล็กข้างหนึ่งถูกนำขึ้นมาพาดไหล่กว้างหยาดเหงื่อไหลลงมาตามกรอบหน้าหวาน
ในคืนนั้นแจมินและเจโน่ทำกิจกรรมแสนเร่าร้อนนั้นจนเลยมาเป็ยเวลาเกือบเช้า โดยหารู้ไม่ว่า
.
.
.
.
.
"มาร์ค กู.. อยากกู... อื้ออ"ดงฮยอกหันมาหามาร์คที่ยืนอยู่ข้างกันกล่องของขวัญที่หวังว่าจะเอามาเซอร์ไพรส์คู่บ่าวสาวถูกวางลงอย่างรีบร้อน มาร์คดดจูบลงบนริมฝีปากบางและขบเม้มอย่างร้อนแรง"กูนึกว่ามึงจะฟม่ขอกูแล้วดงฮยอก"
"อ๊า มาร์คตรงนั้นอื้อ"
.
.
.
.
.
มีอีกคู่ที่ดำเนินกิจกรรมแสนร้อนแรงอยู่ด้านล่างของเรือนหอของคู่บ่าวสาว
End
ไรท์:ฮือ ลองแต่งค่ะ ครั้งแรกเลยหวะว่าจะขอบกันนะคะ
"อ๊า มาร์คตรงนั้นอื้อ"
.
.
.
.
.
มีอีกคู่ที่ดำเนินกิจกรรมแสนร้อนแรงอยู่ด้านล่างของเรือนหอของคู่บ่าวสาว
End
ไรท์:ฮือ ลองแต่งค่ะ ครั้งแรกเลยหวะว่าจะขอบกันนะคะ
